Job 33

Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.
“Ama şimdi lütfen sözümü dinle, Eyüp, Söyleyeceğim her şeye kulak ver.
Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.
Ağzımı açtım açacağım, Söyleyeceklerim dilimin ucunda.
Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.
Sözlerim temiz bir yürekten çıkıyor, Dudaklarım bildiklerini içtenlikle söylüyor.
La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.
Beni Tanrı’nın Ruhu yarattı, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu yaşam veriyor bana.
Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.
Elinden gelirse beni yanıtla, Kendini hazırla, karşımda dur.
Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.
Tanrı’nın önünde ben de tıpkı senin gibiyim, Ben de balçıktan yaratıldım.
Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.
Onun için dehşetim seni yıldırmasın, Baskım sana ağır gelmesin.
Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:
“Sesin hâlâ kulaklarımda, Şöyle demiştin:
Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;
‘Ben kusursuz ve günahsızım, Temiz ve suçsuzum.
Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;
Yine de Tanrı bana karşı bahane arıyor, Beni düşman görüyor.
Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.
Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor.’
Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.
“Ama sana şunu söyleyeyim, Bu konuda haksızsın. Çünkü Tanrı insandan büyüktür.
Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?
İnsanın hiçbir sözünü yanıtlamıyor diye Niçin O’nunla çekişiyorsun?
Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.
Çünkü insan anlamasa da, Tanrı şu ya da bu yolla konuşur.
En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,
Rüyada, geceleyin görümde, İnsanları ağır uyku basınca, Yatakta yatarlarken,
Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,
Kulaklarına konuşur, Uyarısıyla onları korkutur;
Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,
Onları yaptıkları kötülükten döndürmek, Gururdan uzak tutmak,
Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.
Canlarını çukurdan, Hayatlarını ölümden kurtarmak için.
Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.
İnsan yatağında acılarla, Kemiklerinde dinmez sızılarla yola getirilir.
Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.
Öyle ki, içi yemek kaldırmaz, En lezzetli yiyecekten tiksinir.
Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.
Eti erir, görünmez olur, Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.
Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.
Canı çukura, Hayatı ölüm meleklerine yaklaşır.
Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,
“Yine de insana doğruyu bildirmek için Yanında bir melek, bin melekten biri Arabulucu olarak bulunursa,
Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.
Ona lütfeder de, ‘Onu ölüm çukuruna inmekten kurtar, Ben fidyeyi buldum’ derse,
Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.
Eti çocuk eti gibi yenilenir, Gençlik günlerine döner.
Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.
Dua ettiğinde Tanrı ondan hoşnut kalır, O da Tanrı’nın yüzünü görüp sevinir. Tanrı onun durumunu düzeltir.
Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;
Sonra insanların önünde türkü çağırır: ‘Günah işleyip doğru yoldan saptım, Ama Tanrı hak ettiğim cezayı vermedi bana,
Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.
Canımı çukura inmekten O kurtardı, Işığı görmek için yaşayacağım.’
Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,
“İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak, Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için Tanrı bütün bunları iki kez, Hatta üç kez yapar.
Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.
“İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak, Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için Tanrı bütün bunları iki kez, Hatta üç kez yapar.
Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.
“İyi dinle, Eyüp, kulak ver, Sen sus, ben konuşacağım.
Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.
Söyleyeceğin bir şey varsa söyle, Çünkü seni haklı çıkarmak isterim.
Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.
Yoksa, beni dinle, Sus da sana bilgelik öğreteyim.”