Job 31

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım, O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

-“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp’ün konuşması sona erdi.