Job 29

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Eyüp yine anlatmaya başladı:

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı’nın beni kolladığı,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı’nın çadırımı dostça koruduğu,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

Her Şeye Gücü Yeten’in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Körlere göz, Topallara ayaktım.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

“ ‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.