Job 16

Ijob respondis kaj diris:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı’ya yaş döküyor;

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.