Job 10

Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.

“Yaşamımdan usandım, Özgürce yakınacak, İçimdeki acıyla konuşacağım.

Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.

Tanrı’ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, Kendi ellerinin emeğini reddedip Kötülerin tasarılarını onaylamak?

Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

Sende insan gözü mü var? İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, Yılların insanın yılları gibi mi ki,

Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

Suçumu arıyor, Günahımı araştırıyorsun?

Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

Kötü olmadığımı, Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!

“Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.

Beni süt gibi dökmedin mi, Peynir gibi katılaştırmadın mı?

Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

Bana et ve deri giydirdin, Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, İlgin ruhumu korudu.

Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

“Ama bunları yüreğinde gizledin, Biliyorum aklındakini:

Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

Günah işleseydim, beni gözlerdin, Suçumu cezasız bırakmazdın.

Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

Suçluysam, vay başıma! Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.

Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, Öfkeni artırırsın. Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

“Niçin doğmama izin verdin? Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

Hiç var olmamış olurdum, Rahimden mezara taşınırdım.

Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,

Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.

Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”