Psalms 95

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

 Kommen, låtom oss höja glädjerop till HERREN,  jubel till vår frälsnings klippa.

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

 Låtom oss träda fram för hans ansikte med tacksägelse  och höja jubel till honom med lovsånger.

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

 Ty HERREN är en stor Gud,  en stor konung över alla gudar.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

 Han har jordens djup i sin hand,  och bergens höjder äro hans;

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

 hans är havet, ty han har gjort det,  och hans händer hava danat det torra.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

 Kommen, låtom oss tillbedja och nedfalla,  låtom oss knäböja för HERREN, vår skapare.

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

 Ty han är vår Gud,  och vi äro det folk som han har till sin hjord,  vi äro får som stå under hans vård.

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

 O att I villen i dag höra hans röst!  Förhärden icke edra hjärtan såsom i Meriba,  såsom på Massas dag i öknen,

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

 där edra fäder frestade mig,  där de prövade mig, fastän de hade sett mina verk.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

 I fyrtio år var det släktet mig till leda,  och jag sade: »De äro ett folk som far vilse med sitt hjärta,  och de vilja icke veta av mina vägar.»

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

 Så svor jag då i min vrede:  »De skola icke komma in i min vila.»