Psalms 2

2:1

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

2:2

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

2:3

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

»Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss.»

2:4

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

2:5

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

2:6

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

»Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg.»

2:7

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: »Du är min son, jag har i dag fött dig.

2:8

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

2:9

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem.»

2:10

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

2:11

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

2:12

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.