Psalms 132

Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;
En vallfartssång.  Tänk, HERRE, David till godo,  på allt vad han fick lida,
Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:
 han som svor HERREN en ed  och gjorde ett löfte åt den Starke i Jakob;
Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;
 »Jag skall icke gå in i den hydda där jag bor,  ej heller bestiga mitt viloläger,
Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,
 jag skall icke unna mina ögon sömn  eller mina ögonlock slummer,
Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.
 förrän jag har funnit en plats åt HERREN,  en boning åt den Starke i Jakob.»
Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.
 Ja, vi hörde därom i Efrata,  vi förnummo det i skogsbygden.
Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.
 Låtom oss gå in i hans boning,  tillbedja vid hans fotapall.
Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.
 Stå upp, HERRE, och kom till din vilostad,  du och din makts ark.
Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.
 Dina präster vare klädda i rättfärdighet,  och dina fromma juble.
Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.
 För din tjänare Davids skull  må du icke visa tillbaka din smorde.
La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;
 HERREN har svurit David  en osviklig ed, som han icke skall rygga:  »Av ditt livs frukt skall jag sätta konungar på din tron.
Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.
 Om dina barn hålla mitt förbund  och hålla mitt vittnesbörd, som jag skall lära dem,  så skola ock deras barn till evig tid  få sitta på din tron.
Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:
 Ty HERREN har utvalt Sion,  där vill han hava sin boning.
Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.
 Detta är min vilostad till evig tid;  här skall jag bo, ty till detta ställe har jag lust.
Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.
 Dess förråd skall jag rikligen välsigna,  åt dess fattiga skall jag giva bröd till fyllest.
Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.
 Dess präster skall jag kläda i frälsning,  och dess fromma skola jubla högt.
Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.
 Där skall jag låta ett horn skjuta upp åt David;  där har jag rett till en lampa åt min smorde.
Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.
 Hans fiender skall jag kläda i skam,  men på honom skall hans krona glänsa.»