Psalms 120

Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

En vallfartssång.  Jag ropar till HERREN i min nöd,  och han svarar mig.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

 HERRE, rädda min själ      från lögnaktiga läppar,      från en falsk tunga.

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

 Varmed bliver du lönad,      både nu och allt framgent,      du falska tunga?

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar      och med glödande ginstkol.

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land  och bo ibland Kedars hyddor!

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

 Länge nog har min själ måst bo      ibland dem som hata friden.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord,      äro de redo till strid.