Psalms 102

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Bön av en betryckt, när han försmäktar och utgjuter sitt bekymmer inför HERREN.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

 HERRE, hör min bön,  och låt mitt rop komma inför dig.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

 Dölj icke ditt ansikte för mig,      när jag är i nöd.  Böj ditt öra till mig;  när jag ropar,      så skynda att svara mig.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

 Ty mina dagar hava försvunnit såsom rök,  benen i min kropp äro förtorkade såsom av eld.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

 Mitt hjärta är förbränt såsom gräs och förvissnat;  ty jag förgäter att äta mitt bröd.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

 För min högljudda suckans skull  tränga benen i min kropp ut till huden.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

 Jag är lik en pelikan i öknen,  jag är såsom en uggla bland ruiner.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

 Jag får ingen sömn och har blivit lik      en ensam fågel på taket.

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

 Hela dagen smäda mig mina fiender;  de som rasa mot mig förbanna med mitt namn.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

 Ty jag äter aska såsom bröd  och blandar min dryck med gråt,

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

 för din vredes och förtörnelses skull,  därför att du har gripit mig och kastat mig bort.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

 Mina dagar äro såsom skuggan, när den förlänges,  och jag själv förvissnar såsom gräs.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

 Men du, o HERRE,      tronar evinnerligen,  och din åminnelse varar från släkte till släkte.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

 Du skall stå upp      och förbarma dig över Sion;  se, det är tid att du bevisar det nåd;      ja, stunden har kommit.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

 Ty dina tjänare hava dess stenar kära  och ömka sig över dess grus.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

 Då skola hedningarna frukta HERRENS namn  och alla jordens konungar din härlighet,

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

 när en gång HERREN har byggt upp Sion  och uppenbarat sig i sin härlighet;

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

 när han har vänt sig till de utblottades bön  och upphört att förakta deras bön.

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

 Det skall tecknas upp      för ett kommande släkte,  och det folk som varder skapat      skall lova HERREN,

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

 att han har blickat ned      från sin heliga höjd,  att HERREN har skådat      från himmelen ned till jorden,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

 för att höra den fångnes klagan,  för att befria dödens barn,

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

 på det att man i Sion      må förkunna HERRENS namn  och hans lov i Jerusalem,

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

 när alla folk församlas,  och alla riken, för att tjäna HERREN.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

 Han har på vägen nedböjt min kraft,  han har förkortat mina dagar.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

 Jag säger: Min Gud,      tag mig icke bort i mina halva dagar,  du vilkens år vara från släkte till släkte.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

 I urtiden lade du jordens grund,  och himlarna äro dina händer verk:

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

 de skola förgås, men du förbliver,  de skola alla nötas ut såsom en klädnad;  du skall förvanda dem såsom man byter om sin dräkt, och de fara hän.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

 Men du är densamme,  och dina år skola icke hava någon ände. [ (Psalms 102:29)  Dina tjänares barn skola få bo i landet,  och deras avkomma skall bestå inför dig. ]