Job 3

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Job tog till orda och sade:

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

 Må den dag utplånas, på vilken jag föddes,  och den natt som sade: »Ett gossebarn är avlat.»

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

 Må den dagen vändas i mörker,  må Gud i höjden ej fråga efter den  och intet dagsljus lysa däröver.

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

 Mörkret och dödsskuggan börde den åter,  molnen lägre sig över den;  förskräcke den allt som kan förmörka en dag.

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

 Den natten må gripas av tjockaste mörker;  ej må den få fröjda sig bland årets dagar,  intet rum må den finna inom månadernas krets.

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

 Ja, ofruktsam blive den natten,  aldrig höje sig jubel under den.

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

 Må den förbannas av dem som besvärja dagar,  av dem som förmå mana upp Leviatan.

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

 Må dess grynings stjärnor förmörkas,  efter ljus må den bida, utan att det kommer,  morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

 eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv,  ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

 Varför fick jag ej dö strax i modersskötet,  förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

 Varför funnos knän mig till mötes,  och varför bröst, där jag fick di?

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

 Hade så icke skett, låge jag nu i ro,  jag finge då sova, jag njöte då min vila,

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

 vid sidan av konungar och rådsherrar i landet,  män som byggde sig palatslika gravar,

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

 ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld  och hade sina hus uppfyllda av silver;

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

 eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster,  lik ett barn som aldrig fick se ljuset.

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

 Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa,  där få de uttröttade komma till vila;

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

 där hava alla fångar fått ro,  de höra där ingen pådrivares röst.

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

 Små och stora äro där varandra lika,  trälen har där blivit fri ifrån sin herre.

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

 Varför skulle den olycklige skåda ljuset?  Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

 åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer,  och spana därefter mer än efter någon skatt,

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

 åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel --  och fröjda sig, allenast de funne sin grav;

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

 varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker,  åt en man så kringstängd av Gud?

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

 Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd,  och såsom vatten strömma mina klagorop.

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

 ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu,  och vad jag fruktade för, det kommer över mig.

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

 Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila;  ångest kommer över mig.