Job 19

Ijob respondis kaj diris:

Därefter tog Job till orda och sade:

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

 Huru länge skolen I bedröva min själ  och krossa mig sönder med edra ord?

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

 Tio gånger haven I nu talat smädligt mot mig  och kränkt mig utan all försyn.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

 Om så är, att jag verkligen har farit vilse,  då är förvillelsen min egen sak.

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

 Men viljen I ändå verkligen förhäva eder mot mig,  och påstån I att smäleken har drabbat mig med skäl,

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

 så veten fastmer att Gud har gjort mig orätt  och att han har omsnärjt mig med sitt nät.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

 Se, jag klagar över våld, men får intet svar;  jag ropar, men får icke rätt.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

 Min väg har han iat, så att jag ej kommer fram,  och över mina stigar breder han mörker.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

 Min ära har han avklätt mig,  och från mitt huvud har han tagit bort kronan.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

 Från alla sidor bryter han ned mig, så att jag förgås;  han rycker upp mitt hopp, såsom vore det ett träd.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

 Sin vrede låter han brinna mot mig  och aktar mig såsom sina ovänners like.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

 Hans skaror draga samlade fram  och bereda sig väg till anfall mot mig;  de lägra sig runt omkring min hydda.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

 Långt bort ifrån mig har han drivit mina fränder;  mina bekanta äro idel främlingar mot mig.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

 Mina närmaste hava dragit sig undan,  och mina förtrogna hava förgätit mig.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

 Mitt husfolk och mina tjänstekvinnor akta mig såsom främling;  en främmande man har jag blivit i deras ögon.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

 Kallar jag på min tjänare, så svarar han icke;  ödmjukt måste jag bönfalla hos honom.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

 Min andedräkt är vidrig för min hustru,  jag väcker leda hos min moders barn.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

 Till och med de små barnen visa mig förakt;  så snart jag står upp, tala de ohöviskt emot mig.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

 Ja, en styggelse är jag för alla dem jag umgicks med;  de som voro mig kärast hava vänt sig emot mig.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

 Benen i min kropp tränga ut i hud och hull;  knappt tandköttet har jag fått behålla kvar.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

 Haven misskund, haven misskund med mig, I mina vänner,  då nu Guds hand så har hemsökt mig.

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

 Varför skolen I förfölja mig, I såsom Gud,  och aldrig bliva mätta av mitt kött?

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

 Ack att mina ord skreves upp,  ack att de bleve upptecknade i en bok,

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

 ja, bleve med ett stift av järn och med bly  för evig tid inpräglade i klippan!

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

 Dock, jag vet att min förlossare lever,  och att han till slut skall stå fram över stoftet.

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

 Och sedan denna min sargade hud är borta,  skall jag fri ifrån mitt kött få skåda Gud.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

 Ja, honom skall jag få skåda, mig till hjälp,  för mina ögon skall jag se honom, ej såsom en främling;  därefter trånar jag i mitt innersta.

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

 Men när I tänken: »huru skola vi icke ansätta honom!»  -- såsom vore skulden att finna hos mig --

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.

 då mån I taga eder till vara för svärdet,  ty vreden hör till de synder som straffas med svärd;  så mån I då besinna att en dom skall komma.