Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
BENDICE, alma mía, á JEHOVÁ. JEHOVÁ, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
Él fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
Á tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
Llénanse de jugo los árboles de JEHOVÁ, Los cedros del Líbano que él plantó.
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
¡Cuán muchas son tus obras, oh JEHOVÁ! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
Sea la gloria de JEHOVÁ para siempre; Alégrese JEHOVÁ en sus obras;
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
Á JEHOVÁ cantaré en mi vida: Á mi Dios salmearé mientras viviere.
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en JEHOVÁ.
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á JEHOVÁ. Aleluya.