Proverbs 7

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

HIJO mío, guarda mis razones, Y encierra contigo mis mandamientos.

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

Guarda mis mandamientos, y vivirás; Y mi ley como las niñas de tus ojos.

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

Lígalos á tus dedos; Escríbelos en la tabla de tu corazón.

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

Di á la sabiduría: Tú eres mi hermana; Y á la inteligencia llama parienta:

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

Para que te guarden de la mujer ajena, Y de la extraña que ablanda sus palabras.

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

Porque mirando yo por la ventana de mi casa, Por mi celosía,

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

Vi entre los simples, Consideré entre los jóvenes, Un mancebo falto de entendimiento,

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

El cual pasaba por la calle, junto á la esquina de aquella, É iba camino de su casa,

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

Á la tarde del día, ya que oscurecía, En la oscuridad y tiniebla de la noche.

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

Y he aquí, una mujer que le sale al encuentro Con atavío de ramera, astuta de corazón,

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

Alborotadora y rencillosa, Sus pies no pueden estar en casa;

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

Unas veces de fuera, ó bien por las plazas, Acechando por todas las esquinas.

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

Y traba de él, y bésalo; Desvergonzó su rostro, y díjole:

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

Sacrificios de paz había prometido, Hoy he pagado mis votos;

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

Por tanto he salido á encontrarte, Buscando diligentemente tu rostro, y te he hallado.

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

Con paramentos he ataviado mi cama, Recamados con cordoncillo de Egipto.

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

He sahumado mi cámara Con mirra, áloes, y cinamomo.

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

Ven, embriaguémonos de amores hasta la mañana; Alegrémonos en amores.

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

Porque el marido no está en casa, Hase ido á un largo viaje:

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

El saco de dinero llevó en su mano; El día señalado volverá á su casa.

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

Rindiólo con la mucha suavidad de sus palabras, Obligóle con la blandura de sus labios.

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

Vase en pos de ella luego, Como va el buey al degolladero, Y como el loco á las prisiones para ser castigado;

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

Como el ave que se apresura al lazo, Y no sabe que es contra su vida, Hasta que la saeta traspasó su hígado.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

Ahora pues, hijos, oídme, Y estad atentos á las razones de mi boca.

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

No se aparte á sus caminos tu corazón; No yerres en sus veredas.

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

Porque á muchos ha hecho caer heridos; Y aun los más fuertes han sido muertos por ella.

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.

Caminos del sepulcro son su casa, Que descienden á las cámaras de la muerte.