Matthew 22

Kaj respondante, Jesuo denove parolis al ili parabole, dirante:

Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:

La regno de la ĉielo similas al unu reĝo, kiu faris edziĝan feston por sia filo,

El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;

kaj sendis siajn sklavojn, por voki la invititojn al la edziĝa festo; kaj ili ne volis veni.

Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.

Poste li sendis aliajn sklavojn, dirante: Diru al la invititoj: Jen mi preparis la manĝon; miaj bovoj kaj miaj grasigitaj brutoj estas buĉitaj, kaj ĉio estas preta; venu al la edziĝa festo.

Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.

Sed ili malatentis, kaj foriris, unu al sia bieno, alia al sia komercado;

Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;

kaj la ceteraj, kaptinte liajn sklavojn, perfortis kaj mortigis ilin.

Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.

Kaj la reĝo koleris; kaj sendinte siajn armeojn, li pereigis tiujn mortigintojn kaj bruligis ilian urbon.

Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.

Tiam li diris al siaj sklavoj: La edziĝa festo estas preta, sed la invititoj ne estis indaj.

Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.

Iru do al la disirejoj de la vojoj, kaj ĉiujn, kiujn vi trovos, invitu al la edziĝa festo.

Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.

Kaj tiuj sklavoj, elirinte sur la vojojn, kunvenigis ĉiujn, kiujn ili trovis, malbonajn kaj bonajn; kaj la edziĝa festo pleniĝis de gastoj.

Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.

Sed la reĝo, enveninte por rigardi la gastojn, tie vidis viron, kiu ne havis sur si edziĝofestan veston;

Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.

kaj li diris al li: Amiko, kiel vi envenis ĉi tien, ne havante edziĝofestan veston? Kaj li silentadis.

Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.

Tiam la reĝo diris al siaj servantoj: Ligu lin mane kaj piede, kaj elĵetu lin en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la grincado de dentoj.

Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.

Ĉar multaj estas vokitaj, sed malmultaj estas elektitaj.

Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.

Tiam iris la Fariseoj, kaj konsiliĝis, kiel ili povos impliki lin per interparolado.

Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en alguna palabra.

Kaj ili sendis al li siajn disĉiplojn kun la Herodanoj, por diri: Majstro, ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laŭ vero la vojon de Dio, kaj ne zorgas pri iu ajn; ĉar vi ne favoras la personon de homoj.

Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios, y que no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.

Diru do al ni, kiel ŝajnas al vi? ĉu konvenas doni tributon al Cezaro, aŭ ne?

Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?

Sed Jesuo, sciante ilian ruzecon, diris: Kial vi min provas, hipokrituloj?

Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?

Montru al mi la tributan moneron. Kaj ili alportis al li denaron.

Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.

Kaj li diris al ili: Kies estas ĉi tiu bildo kaj la surskribaĵo?

Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?

Ili diris al li: De Cezaro. Tiam li diris al ili: Redonu do al Cezaro la propraĵon de Cezaro, kaj al Dio la propraĵon de Dio.

Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.

Kaj aŭdinte, ili miris, kaj lin lasis kaj foriris.

Y oyendo esto, se maravillaron, y dejándole se fueron.

En tiu sama tago alvenis al li Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas releviĝo; kaj ili demandis lin, dirante:

Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,

Majstro, Moseo diris: Se iu mortas, ne havante infanojn, lia frato edziĝu kun lia edzino kaj naskigu idaron al sia frato.

Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.

Estis ĉe ni sep fratoj; kaj la unua edziĝis kaj mortis, kaj ne havante idaron, lasis sian edzinon al sia frato;

Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.

tiel same ankaŭ la dua, kaj la tria, ĝis la sepa.

De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.

Kaj post ĉiuj la virino mortis.

Y después de todos murió también la mujer.

En la releviĝo do, por kiu el la sep ŝi estos edzino? ĉar ĉiuj ŝin havis.

En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.

Sed Jesuo responde diris: Vi eraras, ne sciante la Skribojn, nek la potencon de Dio.

Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.

Ĉar en la releviĝo oni nek edziĝas nek edziniĝas, sed estas kiel anĝeloj en la ĉielo.

Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres marido; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.

Sed pri la releviĝo el la mortintoj, ĉu vi ne legis tion, kio estis dirita al vi de Dio, nome:

Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:

Mi estas la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob? Dio estas Dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.

Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.

Kaj kiam la homamaso tion aŭdis, ili miregis pro lia instruado.

Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.

Sed la Fariseoj, aŭdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektiĝis.

Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.

Kaj unu el ili, leĝisto, demandis lin, provante lin:

Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:

Majstro, kiu estas la granda ordono en la leĝo?

Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?

Kaj li diris al li: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso.

Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.

Ĉi tiu estas la granda kaj la unua ordono.

Éste es el primero y el grande mandamiento.

Kaj dua estas simila al ĝi: Amu vian proksimulon kiel vin mem.

Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.

De ĉi tiuj du ordonoj dependas la tuta leĝo kaj la profetoj.

De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.

Kaj kiam la Fariseoj jam kunvenis, Jesuo ilin demandis,

Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,

dirante: Kion vi pensas pri la Kristo? kies filo li estas? Ili diris al li: De David.

Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.

Li diris al ili: Kial do David, en la Spirito, lin nomas Sinjoro, dirante:

Él les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:

La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi, Ĝis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?

Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?

Se do David nomas lin Sinjoro, kiel li estas lia filo?

Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?

Kaj neniu povis respondi unu vorton al li, nek iu post tiu tago plu kuraĝis fari al li demandon.

Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.