Job 5

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

AHORA pues da voces, si habrá quien te responda; ¿Y á cuál de los santos te volverás?

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

Es cierto que al necio la ira lo mata, Y al codicioso consume la envidia.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

Yo he visto al necio que echaba raíces, Y en la misma hora maldije su habitación.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

Sus hijos estarán lejos de la salud, Y en la puerta serán quebrantados, Y no habrá quien los libre.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

Su mies comerán los hambrientos, Y sacaránla de entre las espinas, Y los sedientos beberán su hacienda.

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

Porque la iniquidad no sale del polvo, Ni la molestia brota de la tierra.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

Empero como las centellas se levantan para volar por el aire, Así el hombre nace para la aflicción.

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

Ciertamente yo buscaría á Dios, Y depositaría en él mis negocios:

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

El cual hace cosas grandes é inescrutables, Y maravillas que no tienen cuento:

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

Que da la lluvia sobre la haz de la tierra, Y envía las aguas por los campos:

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

Que pone los humildes en altura, Y los enlutados son levantados á salud:

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

Que frustra los pensamientos de los astutos, Para que sus manos no hagan nada:

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

Que prende á los sabios en la astucia de ellos, Y el consejo de los perversos es entontecido;

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

De día se topan con tinieblas, Y en mitad del día andan á tientas como de noche:

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

Y libra de la espada al pobre, de la boca de los impíos, Y de la mano violenta;

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

Pues es esperanza al menesteroso, Y la iniquidad cerrará su boca.

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

He aquí, bienaventurado es el hombre á quien Dios castiga: Por tanto no menosprecies la corrección del Todopoderoso.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

Porque él es el que hace la llaga, y él la vendará: Él hiere, y sus manos curan.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

En seis tribulaciones te librará, Y en la séptima no te tocará el mal.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

En el hambre te redimirá de la muerte, Y en la guerra de las manos de la espada.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

Del azote de la lengua serás encubierto; Ni temerás de la destrucción cuando viniere.

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

De la destrucción y del hambre te reirás, Y no temerás de las bestias del campo:

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

Pues aun con las piedras del campo tendrás tu concierto, Y las bestias del campo te serán pacíficas.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

Y sabrás que hay paz en tu tienda; Y visitarás tu morada, y no pecarás.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

Asimismo echarás de ver que tu simiente es mucha, Y tu prole como la hierba de la tierra.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

Y vendrás en la vejez á la sepultura, Como el montón de trigo que se coge á su tiempo.

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.

He aquí lo que hemos inquirido, lo cual es así: Óyelo, y juzga tú para contigo.