Psalms 102

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

(O rugăciune a unui nenorocit, cînd este doborît de întristare şi îşi varsă plîngerea înaintea Domnului.) Doamne, ascultă-mi rugăciunea, şi s'ajungă strigătul meu pînă la Tine!

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Nu-mi ascunde Faţa Ta în ziua necazului meu! Pleacă-Ţi urechea spre mine, cînd strig! Ascultă-mă degrab!

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Căci zilele mele pier ca fumul, şi oasele îmi ard ca un tăciune.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Inima îmi este lovită, şi mi se usucă întocmai ca iarba; pînă şi pînea uit să mi -o mănînc.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Aşa de mari îmi sînt gemetele, că mi se lipesc oasele de carne.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Seamăn cu pelicanul din pustie, sînt ca o cucuvaie din dărîmături;

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

nu mai pot dormi, şi sînt ca pasărea singuratică pe un acoperiş.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

În fiecare zi mă bătjocoresc vrăjmaşii mei, şi protivnicii mei jură pe mine în mînia lor.

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Mănînc ţărînă în loc de pîne, şi îmi amestec lacrămile cu băutura,

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

din pricina mîniei şi urgiei Tale; căci Tu m'ai ridicat, şi m'ai aruncat departe.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Zilele mele sînt ca o umbră gata să treacă, şi mă usuc ca iarba.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Dar Tu, Doamne, Tu împărăţeşti pe vecie, şi pomenirea Ta ţine din neam în neam.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Tu Te vei scula, şi vei avea milă de Sion; căci este vremea să te înduri de el, a venit vremea hotărîtă pentru el.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Căci robii Tăi iubesc pietrele Sionului, şi le e milă de ţărîna lui.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Atunci se vor teme neamurile de Numele Domnului, şi toţi împăraţii pămîntului de slava Ta.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Da, Domnul va zidi iarăş Sionul, şi Se va arăta în slava Sa.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

El ia aminte la rugăciunea nevoiaşului, şi nu -i nesocoteşte rugăciunea.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Să se scrie lucrul acesta pentru neamul de oameni care va veni, şi poporul, care se va naşte, să laude pe Domnul!

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Căci El priveşte din înălţimea sfinţeniei Lui; Domnul priveşte din ceruri pe pămînt,

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

ca să audă gemetele prinşilor de război, si să izbăvească pe cei ce sînt pe moarte;

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

pentru ca ei să vestească în Sion Numele Domnului, şi laudele lui în Ierusalim,

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

cînd se vor strînge toate popoarele, şi toate împărăţiile, ca să slujească Domnului.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

El mi -a frînt puterea în drum, şi mi -a scurtat zilele,

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Eu zic: ,,Dumnezeule, nu mă lua la jumătatea zilelor mele, Tu, ai cărui ani ţin vecinic!``

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Tu ai întemeiat în vechime pămîntul, şi cerurile sînt lucrarea mînilor Tale.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Ele vor pieri, dar Tu vei rămînea; toate se vor învechi ca o haină; le vei schimba ca pe un veşmînt, şi se vor schimba.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Dar Tu rămîi Acelaş, şi anii Tăi nu se vor sfîrşi.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Fiii robilor Tăi îşi vor locui ţara, şi sămînţa lor va rămînea înaintea Ta.