Job 29

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Iov a luat din nou cuvîntul în pilde, şi a zis:

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

,,Oh! cum nu pot să fiu ca în lunile trecute, ca în zilele cînd mă păzea Dumnezeu,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

cînd candela Lui strălucea deasupra capului meu, şi Lumina lui mă călăuzea în întunerec!

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Cum nu sînt ca în zilele puterii mele, cînd Dumnezeu veghea ca un prieten peste cortul meu,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

cînd Cel Atotputernic încă era cu mine, şi cînd copiii mei stăteau în jurul meu;

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

cînd mi se scăldau paşii în smîntînă, şi stînca vărsa lîngă mine pîraie de untdelemn!

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Dacă ieşeam să mă duc la poarta cetăţii, şi dacă îmi pregăteam un scaun în piaţă,

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

tinerii se trăgeau înapoi la apropierea mea, bătrînii se sculau şi stăteau în picioare.

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Mai marii îşi opriau cuvîntările, şi îşi puneau mîna la gură.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Glasul căpeteniilor tăcea, şi li se lipea limba de cerul gurii.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Urechea care mă auzea, mă numea fericit, ochiul care mă vedea mă lăuda.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Căci scăpam pe săracul care cerea ajutor, şi pe orfanul lipsit de sprijin.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Binecuvîntarea nenorocitului venea peste mine, umpleam de bucurie inima văduvei.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Mă îmbrăcam cu dreptatea şi -i slujeam de îmbrăcăminte, neprihănirea îmi era manta şi turban.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Orbului îi eram ochi, şi şchiopului picior.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Celor nenorociţi le eram tată, şi cercetam pricina celui necunoscut.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Rupeam falca celui nedrept, şi -i smulgeam prada din dinţi.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Atunci ziceam: ,În cuibul meu voi muri, zilele mele vor fi multe ca nisipul.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Apa va pătrunde în rădăcinile mele, roua va sta toată noaptea peste ramurile mele.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Slava mea va înverzi neîncetat, şi arcul îmi va întineri în mînă.`

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Oamenii mă ascultau şi aşteptau, tăceau înaintea sfaturilor mele.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

După cuvîntările mele, niciunul nu răspundea, şi cuvîntul meu era pentru toţi o rouă binefăcătoare.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Mă aşteptau ca pe ploaie, căscau gura ca după ploaia de primăvară.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Cînd li se muia inima, le zîmbeam. şi nu puteau izgoni seninătatea de pe fruntea mea.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Îmi plăcea să mă duc la ei, şi mă aşezam în fruntea lor; eram ca un împărat în mijlocul unei oştiri, ca un mîngîietor lîngă nişte întristaţi.