Job 20

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Ţofar din Naama a luat cuvîntul şi a zis:

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

,,Gîndurile mele mă silesc să răspund, şi frămîntarea mea nu-mi dă pace.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Am auzit mustrări cari mă umplu de ruşine, şi din adîncul minţii mele duhul mă face să răspund.

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Nu ştii tu că, de mult de tot, de cînd a fost aşezat omul pe pămînt,

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

biruinţa celor răi a fost scurtă, şi bucuria nelegiuitului numai de o clipă?

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Chiar dacă s'ar înălţa pînă la ceruri, şi capul i-ar ajunge pînă la nori,

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

va pieri pentru totdeauna, ca murdăria lui, şi cei ce -l vedeau vor zice: ,Unde este?`

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Va sbura ca un vis, şi nu -l vor mai găsi; va pieri ca o vedenie de noapte.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Ochiul care -l privea nu -l va mai privi, locul în care locuia nu -l va mai zări.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Peste fiii lui vor năvăli cei săraci, şi mînile lui vor da înapoi ce a răpit cu sila.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Oasele lui, pline de vlaga tinereţii, îşi vor avea culcuşul cu el în ţărînă.

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Dulce era răul în gura lui, îl ascundea subt limbă,

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

îl mesteca într'una şi nu -l lăsa, îl ţinea în cerul gurii:

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

dar hrana lui se va preface în măruntaiele lui, va ajunge în trupul lui o otravă de aspidă.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Bogăţiile înghiţite le va vărsa, Dumnezeu le va scoate din pîntecele lui.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Otravă de aspidă a supt, şi de aceea, limba năpîrcii îl va ucide.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Nu-şi va mai plimba privirile peste pîraiele şi rîurile de miere şi de lapte,

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

va da înapoi ce a cîştigat, şi nu va mai trage folos din cîştig; va da înapoi tot ce a luat, şi nu se va mai bucura de el,

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

căci a asuprit pe săraci, şi i -a lăsat să piară, a dărîmat case şi nu le -a zidit la loc.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Lăcomia lui n'a cunoscut margini; dar nu va scăpa ce are mai scump.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Nimic nu scapă de lăcomia lui, dar bună starea lui nu va ţinea.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

În mijlocul belşugului va fi în nevoie; mîna tuturor ticăloşilor se va ridica asupra lui.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Şi iată, ca să -i umple pîntecele, Dumnezeu va trimete peste el focul mîniei Lui, şi -l va sătura cu o ploaie de săgeţi.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Dacă va scăpa de armele de fer, îl va străpunge arcul de aramă.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Îşi smulge din trup săgeata, care schinteie la ieşirea din fierea lui, şi îl apucă spaimele morţii.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Toate nenorocirile sînt păstrate pentru comorile lui; va fi mistuit de un foc pe care nu -l va aprinde omul,

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Cerurile îi vor desveli fărădelegea, şi pămîntul se va ridica împotriva lui.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Veniturile casei lui se vor perde, vor pieri în ziua mîniei lui Dumnezeu.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.

Aceasta este soarta pe care o păstrează Dumnezeu celui rău, aceasta este moştenirea pe care i -o hotărăşte Dumnezeu.``