Psalms 88

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

Ó Senhor, Deus da minha salvação, dia e noite clamo diante de ti.

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

Chegue à tua presença a minha oração, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

porque a minha alma está cheia de angústias, e a minha vida se aproxima do sepulcro.

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

Já estou contado com os que descem à cova; estou como homem sem forças,

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

atirado entre os finados; como os mortos que jazem na sepultura, dos quais já não te lembras, e que são desamparados da tua mão.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

Puseste-me na cova mais profunda, em lugares escuros, nas profundezas.

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Sobre mim pesa a tua cólera; tu me esmagaste com todas as tuas ondas.

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

Apartaste de mim os meus conhecidos, fizeste-me abominável para eles; estou encerrado e não posso sair.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Os meus olhos desfalecem por causa da aflição. Clamo a ti todo dia, Senhor, estendendo-te as minhas mãos.

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Mostrarás tu maravilhas aos mortos? Ou levantam-se os mortos para te louvar?

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Será anunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade no Abadom?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

Serão conhecidas nas trevas as tuas maravilhas, e a tua justiça na terra do esquecimento?

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

Eu, porém, Senhor, clamo a ti; de madrugada a minha oração chega à tua presença.

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

Senhor, por que me rejeitas? Por que escondes de mim a tua face?

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

Estou aflito, e prestes a morrer desde a minha mocidade; sofro os teus terrores, estou desamparado.

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

Sobre mim tem passado a tua ardente indignação; os teus terrores deram cabo de mim.

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Como águas me rodeiam todo o dia; cercam-me todos juntos.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

Aparte de mim amigos e companheiros; os meus conhecidos se acham nas trevas.