Psalms 49

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

Ouvi isto, vós todos os povos; inclinai os ouvidos, todos os habitantes do mundo,

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

quer humildes quer grandes, tanto ricos como pobres.

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

A minha boca falará a sabedoria, e a meditação do meu coração será de entendimento.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Inclinarei os meus ouvidos a uma parábola; decifrarei o meu enigma ao som da harpa.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

Por que temeria eu nos dias da adversidade, ao cercar-me a iniquidade dos meus perseguidores,

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

dos que confiam nos seus bens e se gloriam na multidão das suas riquezas?

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

Nenhum deles de modo algum pode remir a seu irmão, nem por ele dar um resgate a Deus,

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

(pois a redenção da sua vida é caríssima, de sorte que os seus recursos não dariam;)

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

para que continuasse a viver para sempre, e não visse a cova.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

Sim, ele verá que até os sábios morrem, que perecem igualmente o néscio e o estúpido, e deixam a outros os seus bens.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

O pensamento íntimo deles é que as suas casas são perpétuas e as suas habitações de geração em geração; dão às suas terras os seus próprios nomes.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Mas o homem, embora esteja em honra, não permanece; antes é como os animais que perecem.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

Este é o destino dos que confiam em si mesmos; o fim dos que se satisfazem com as suas próprias palavras.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Como ovelhas são postos na cova; a morte os pastoreia; ao romper do dia os retos terão domínio sobre eles; e a sua formosura se consumirá na sepultura, que lhes será por habitação.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Mas Deus remirá a minha alma do poder do sepulcro, pois me receberá.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

Não temas quando alguém se enriquece, quando a glória da sua casa aumenta.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Pois, quando morrer, nada levará consigo; a sua glória não descerá após ele.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

Ainda que ele, enquanto vivo, se considera feliz e os homens o louvam quando faz o bem a si mesmo,

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

ele irá ter com a geração de seus pais; eles nunca mais verão a luz

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.

Mas o homem, embora esteja em honra, não permanece; antes é como os animais que perecem.