Job 41

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Poderás tirar com anzol o leviatã, ou apertar-lhe a língua com uma corda?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Poderás meter-lhe uma corda de junco no nariz, ou com um gancho furar a sua queixada?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Porventura te fará muitas súplicas, ou brandamente te falará?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Fará ele aliança contigo, ou o tomarás tu por servo para sempre?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Brincarás com ele, como se fora um pássaro, ou o prenderás para tuas meninas?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Farão os sócios de pesca tráfico dele, ou o dividirão entre os negociantes?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Poderás encher-lhe a pele de arpões, ou a cabeça de fisgas?

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Põe a tua mão sobre ele; lembra-te da peleja; nunca mais o farás!

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Eis que é vã a esperança de apanhá-lo; pois não será um homem derrubado só ao vê-lo?

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Ninguém há tão ousado, que se atreva a despertá-lo; quem, pois, é aquele que pode erguer-se diante de mim?

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Quem primeiro me deu a mim, para que eu haja de retribuir-lhe? Pois tudo quanto existe debaixo de todo céu é meu.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Não me calarei a respeito dos seus membros, nem da sua grande força, nem da graça da sua estrutura.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Quem lhe pode tirar o vestido exterior? Quem lhe penetrará a couraça dupla?

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Quem jamais abriu as portas do seu rosto? Pois em roda dos seus dentes está o terror.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

As suas fortes escamas são o seu orgulho, cada uma fechada como por um selo apertado.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Uma à outra se chega tão perto, que nem o ar passa por entre elas.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Umas às outras se ligam; tanto aderem entre si, que não se podem separar.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Os seus espirros fazem resplandecer a luz, e os seus olhos são como as pestanas da alva.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Da sua boca saem tochas; faíscas de fogo saltam dela.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Dos seus narizes procede fumaça, como de uma panela que ferve, e de juncos que ardem.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

O seu hálito faz incender os carvões, e da sua boca sai uma chama.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

No seu pescoço reside a força; e diante dele anda saltando o terror.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Os tecidos da sua carne estão pegados entre si; ela é firme sobre ele, não se pode mover.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

O seu coração é firme como uma pedra; sim, firme como a pedra inferior dumá mó.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Quando ele se levanta, os valentes são atemorizados, e por causa da consternação ficam fora de si.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Se alguém o atacar com a espada, essa não poderá penetrar; nem tampouco a lança, nem o dardo, nem o arpão.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Ele considera o ferro como palha, e o bronze como pau podre.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

A seta não o poderá fazer fugir; para ele as pedras das fundas se tornam em restolho.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Os bastões são reputados como juncos, e ele se ri do brandir da lança.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Debaixo do seu ventre há pontas agudas; ele se estende como um trilho sobre o lodo.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

As profundezas faz ferver, como uma panela; torna o mar como uma vasilha de unguento.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Após si deixa uma vereda luminosa; parece o abismo tornado em brancura de cãs.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Na terra não há coisa que se lhe possa comparar; pois foi feito para estar sem pavor.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.

Ele vê tudo o que é alto; é rei sobre todos os filhos da soberba.