Job 21

Ijob respondis kaj diris:

Então Jó respondeu:

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Ouvi atentamente as minhas palavras; seja isto a vossa consolação.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Sofrei-me, e eu falarei; e, havendo eu falado, zombai.

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

É porventura do homem que eu me queixo? Mas, ainda que assim fosse, não teria motivo de me impacientar?

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Olhai para mim, e pasmai, e ponde a mão sobre a boca.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Quando me lembro disto, me perturbo, e a minha carne estremece de horror.

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Por que razão vivem os ímpios, envelhecem, e ainda se robustecem em poder?

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Os seus filhos se estabelecem à vista deles, e os seus descendentes perante os seus olhos.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

As suas casas estão em paz, sem temor, e a vara de Deus não está sobre eles.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

O seu touro gera, e não falha; pare a sua vaca, e não aborta.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

Eles fazem sair os seus pequeninos, como a um rebanho, e suas crianças andam saltando.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

Levantam a voz, ao som do tamboril e da harpa, e regozijam-se ao som da flauta.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Na prosperidade passam os seus dias, e num momento descem à cova.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Eles dizem a Deus: retira-te de nós, pois não desejamos ter conhecimento dos teus caminhos.

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Que é o Todo-Poderoso, para que nós o sirvamos? E que nos aproveitará, se lhe fizermos orações?

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Vede, porém, que eles não têm na mão a prosperidade; esteja longe de mim o conselho dos ímpios!

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Quantas vezes sucede que se apague a lâmpada dos ímpios? Que lhes sobrevenha a sua destruição? Que Deus na sua ira lhes reparta dores?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Que eles sejam como a palha diante do vento, e como a pragana, que o redemoinho arrebata?

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Deus, dizeis vós, reserva a iniquidade do pai para seus filhos, mas é a ele mesmo que Deus deveria punir, para que o conheça.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Vejam os seus próprios olhos a sua ruina, e beba ele do furor do Todo-Poderoso.

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

Pois, que lhe importa a sua casa depois de morto, quando lhe for cortado o número dos seus meses?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Acaso se ensinará ciência a Deus, a ele que julga os excelsos?

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Um morre em plena prosperidade, inteiramente sossegado e tranquilo;

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

com os seus baldes cheios de leite, e a medula dos seus ossos umedecida.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Outro, ao contrário, morre em amargura de alma, não havendo provado do bem.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Juntamente jazem no pó, e os vermes os cobrem.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

Eis que conheço os vossos pensamentos, e os maus intentos com que me fazeis injustiça.

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Pois dizeis: Onde está a casa do príncipe, e onde a tenda em que morava o ímpio?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Porventura não perguntastes aos viandantes? E não aceitais o seu testemunho,

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

de que o mau é preservado no dia da destruição, e poupado no dia do furor?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Quem acusará diante dele o seu caminho? E quem lhe dará o pago do que fez?

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

Ele é levado para a sepultura, e vigiam-lhe o túmulo.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

Os torrões do vale lhe são doces, e o seguirão todos os homens, como ele o fez aos inumeráveis que o precederam.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?

Como, pois, me ofereceis consolações vãs, quando nas vossas respostas só resta falsidade?