Job 15

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Então respondeu Elifaz, o temanita:

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Porventura responderá o sábio com ciência de vento? E encherá do vento oriental o seu ventre,

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

arguindo com palavras que de nada servem, ou com razões com que ele nada aproveita?

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Na verdade tu destróis a reverência, e impedes a meditação diante de Deus.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

Pois a tua iniquidade ensina a tua boca, e escolhes a língua dos astutos.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

A tua própria boca te condena, e não eu; e os teus lábios testificam contra ti.

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

És tu o primeiro homem que nasceu? Ou foste dado à luz antes dos outeiros?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Ou ouviste o secreto conselho de Deus? E a ti só reservas a sabedoria?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Que sabes tu, que nós não saibamos; que entendes, que não haja em nós?

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Conosco estão os encanecidos e idosos, mais idosos do que teu pai.

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Porventura fazes pouco caso das consolações de Deus, ou da palavra que te trata benignamente?

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Por que te arrebata o teu coração, e por que flamejam os teus olhos,

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

de modo que voltas contra Deus o teú espírito, e deixas sair tais palavras da tua boca?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Que é o homem, para que seja puro? E o que nasce da mulher, para que fique justo?

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Eis que Deus não confia nos seus santos, e nem o céu é puro aos seus olhos;

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

quanto menos o homem abominável e corrupto, que bebe a iniquidade como a água?

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Escuta-me e to mostrarei; contar-te-ei o que tenho visto

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

(o que os sábios têm anunciado e seus pais não o ocultaram;

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

aos quais somente era dada a terra, não havendo estranho algum passado por entre eles);

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

Todos os dias passa o ímpio em angústia, sim, todos os anos que estão reservados para o opressor.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

O sonido de terrores está nos seus ouvidos; na prosperidade lhe sobrevém o assolador.

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Ele não crê que tornará das trevas, mas que o espera a espada.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Anda vagueando em busca de pão, dizendo: Onde está? Bem sabe que o dia das trevas lhe está perto, à mão.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

Amedrontam-no a angústia e a tribulação; prevalecem contra ele, como um rei preparado para a peleja.

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

Porque estendeu a sua mão contra Deus, e contra o Todo-Poderoso se porta com soberba;

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

arremete contra ele com dura cerviz, e com as saliências do seu escudo;

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

porquanto cobriu o seu rosto com a sua gordura, e criou carne gorda nas ilhargas;

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

e habitou em cidades assoladas, em casas em que ninguem deveria morar, que estavam a ponto de tornar-se em montões de ruínas;

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, nem se estenderão pela terra as suas possessões.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

Não escapará das trevas; a chama do fogo secará os seus ramos, e ao sopro da boca de Deus desaparecerá.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Não confie na vaidade, enganando-se a si mesmo; pois a vaidade será a sua recompensa.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Antes do seu dia se cumprirá, e o seu ramo não reverdecerá.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Sacudirá as suas uvas verdes, como a vide, e deixará cair a sua flor como a oliveira.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

Pois a assembleia dos ímpios é estéril, e o fogo consumirá as tendas do suborno.

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.

Concebem a malícia, e dão à luz a iniquidade, e o seu coração prepara enganos.