Psalms 49

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.
Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.
Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.
Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.
Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.
Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.
Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.