Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.