Lamentations 5

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?