Job 41

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.