Job 29

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.