Song of Solomon 2

Mi estas la lilio de Ŝaron, La rozo de la valoj.

Jeg er Sarons blomst, dalenes lilje.

Kiel rozo inter la dornoj, Tiel estas mia amatino inter la knabinoj.

Som en lilje blandt torner, så er min venninne blandt de unge kvinner.

Kiel pomarbo inter arboj nefruktaj, Tiel estas mia amato inter la junuloj. Mi sopiris al lia ombro, jen mi sidiĝis; Kaj liaj fruktoj estas bongustaj al mia palato.

Som et epletre blandt skogens trær, så er min elskede blandt de unge menn; i hans skygge lyster det mig å sitte, og hans frukt er søt for min gane.

Li enkonduku min en vindomon, Kaj lia standardo super mi estu la amo.

Han har ført mig til vinhuset, og hans banner over mig er kjærlighet.

Plifortigu min per vinberkuko, Refreŝigu min per pomsuko; Ĉar mi estas malsana de amo.

Styrk mig med druekaker, kveg mig med epler! For jeg er syk av kjærlighet.

Lia maldekstra mano estu sub mia kapo, Lia dekstra ĉirkaŭprenu min.

Hans venstre hånd er under mitt hode, og hans høire favner mig.

Mi ĵurligas vin, ho filinoj de Jerusalem, Je la gazeloj aŭ la cervoj de la kampo: Ne veku nek sendormigu la amatinon, Ĝis ŝi mem volos.

Jeg ber eder inderlig, I Jerusalems døtre, ved rådyrene eller ved hindene på marken, at I ikke vekker og ikke egger kjærligheten, før den selv vil!

Ho, jen estas la voĉo de mia amato! Ho, jen li venas, Rapidante sur la montoj, saltante sur la altaĵoj.

Hør, der er min elskede! Se, der kommer han springende over fjellene, hoppende over haugene.

Mia amato similas al gazelo aŭ al cervo. Ho, jen li staras post nia muro, Rigardante tra la fenestro, Sin montrante ĉe la krado.

Min elskede ligner et rådyr eller en ung hjort. Se, der står han bak vår vegg; han kikker gjennem vinduene, gjennem gitteret ser han inn.

Mia amato vokas, li parolas al mi: Leviĝu, mia amatino, mia belulino, ho venu;

Min elskede tar til orde og sier til mig: Stå op, min venninne, du min fagre, og kom ut!

Ĉar la vintro jam forpasis, La pluvo pasis kaj malaperis;

For se, nu er vinteren omme, regnet har draget forbi og er borte;

La floroj jam estas sur la tero; La kantosezono jam alvenis, Kaj la voĉo de la turto jam aŭdiĝas en nia lando;

blomstene kommer til syne i landet, sangens tid er inne, og turtelduens røst har latt sig høre i vårt land;

La figarbo jam maturigas siajn fruktetojn, La vinbertrunkoj siajn vinberetojn, Kiuj jam bonodoras. Leviĝu, mia amatino, mia belulino, kaj venu.

fikentreets frukter tar til å rødme, og vintrærnes blomster dufter. Stå op, kom, min venninne, du min fagre, så kom da!

Ho mia kolombino, en la krevaĵoj de la roko, en la kaŝejo de la rokkrutaĵo, Montru al mi vian aspekton, aŭdigu al mi vian voĉon; Ĉar via voĉo estas dolĉa, kaj via aspekto estas bela.

Du min due i bergrevnene, i fjellveggens ly! La mig se din skikkelse, la mig høre din røst! For din røst er blid og din skikkelse fager.

Kaptu al ni la ŝakalojn, la malgrandajn ŝakalojn, La detruantojn de la vinberĝardenoj, Kiam niaj vinberĝardenoj burĝonas.

Fang revene for oss, de små rever som ødelegger vingårdene! Våre vingårder står jo i blomst.

Mia amato apartenas al mi, Kaj mi apartenas al li, Kiu paŝtas inter la rozoj.

Min elskede er min, og jeg er hans, han som vokter sin hjord blandt liljene.

Ĝis la tago malvarmetiĝos kaj la ombroj forkuros, Turnu vin, ho amato, similiĝu al gazelo aŭ al cervo Sur la montoj de aromaĵoj.

Innen dagen blir sval og skyggene flyr, vend om, min elskede, lik et rådyr eller en ung hjort på de kløftede fjell!