Psalms 95

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Kom, la oss juble for Herren, la oss rope med fryd for vår frelses klippe!

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

La oss trede frem for hans åsyn med pris, la oss juble for ham med salmer!

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

For Herren er en stor Gud og en stor konge over alle guder,

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

han som har jordens dyp i sin hånd og fjellenes høider i eie,

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

han som eier havet, for han har skapt det, og hans hender har gjort det tørre land.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Kom, la oss kaste oss ned og bøie kne, la oss knele for Herrens, vår skapers åsyn!

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

For han er vår Gud, og vi er det folk han før, og den hjord hans hånd leder. Vilde I dog idag høre hans røst!

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

Forherd ikke eders hjerte, likesom ved Meriba, likesom på Massadagen i ørkenen,

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

hvor eders fedre fristet mig! De satte mig på prøve, de som dog hadde sett min gjerning.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Firti år vemmedes jeg ved den slekt, og jeg sa: De er et folk med forvillet hjerte, og de kjenner ikke mine veier.

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

Så svor jeg i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.