Psalms 129

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!