Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Der går skibene, Leviatan, som du skapte til å leke sig der.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja!