Proverbs 9

La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.

Visdommen har bygget sitt hus, hun har hugget til sine syv stolper.

Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.

Hun har slaktet sitt slaktefe, blandet sin vin og dekket sitt bord;

Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:

hun har sendt ut sine piker, hun roper oppe fra byens høider:

Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:

Den som er enfoldig, han vende sig hit! Til den som er uten forstand, sier hun:

Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.

Kom, et av mitt brød og drikk av den vin jeg har blandet!

Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.

Opgi eders uforstand, så skal I leve, og gå bent frem på forstandens vei!

Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.

Den som refser en spotter, henter sig selv vanære, og den som viser en ugudelig til rette, får skam av det.

Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.

Vis ikke spotteren til rette, forat han ikke skal hate dig! Vis den vise til rette, så skal han elske dig.

Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.

Lær den vise, så blir han ennu visere, lær den rettferdige, så går han frem i lærdom.

La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.

Å frykte Herren er begynnelsen til visdom, og å kjenne den Hellige er forstand.

Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.

For ved mig skal dine dager bli mange, og leveår skal gis dig i rikt mål.

Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.

Er du vis, så er du vis til ditt eget gagn, og er du en spotter, skal du alene lide for det.

Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,

Dårskapen er en kåt kvinne, bare uforstand og uvitenhet.

Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,

Hun sitter foran døren til sitt hus på en trone på en høide i byen

Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:

for å rope til dem som går forbi på veien, som vandrer bent frem på sine stier:

Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:

Den som er enfoldig, han vende sig hit! Til den som er uten forstand, sier hun:

Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.

Stjålet vann er søtt, og brød som etes i lønndom, smaker herlig.

Kaj li ne scias, ke tie estas mortintoj Kaj ke ŝiaj invititoj estas en la profundoj de Ŝeol.

Men han vet ikke at der bor dødningene, at hennes gjester er i dødsrikets dyp.