Proverbs 5

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

Min sønn! Akt på min visdom, bøi ditt øre til min forstand,

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

så du kan gjemme kloke råd og dine leber bevare kunnskap!

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

For en fremmed kvinnes leber drypper av honning, og glattere enn olje er hennes tunge;

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

men til sist er hun besk som malurt, hvass som et tveegget sverd.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Hennes føtter går nedover til døden; hennes skritt fører like til dødsriket.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

På livets sti vil hun ikke vandre; hennes veier går hit og dit, uten at hun vet det.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Så hør nu på mig, mine barn, og vik ikke fra min munns ord!

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

La din vei være langt fra henne, og kom ikke nær til døren på hennes hus,

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

forat du ikke skal gi andre din pryd og en grusom herre dine år,

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

forat ikke fremmede skal mettes av din eiendom, og frukten av din møie komme i en annen manns hus,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

så du må stønne i din siste stund, når din kropp og ditt kjøtt tæres bort,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

Og du må si: Hvorledes har jeg kunnet hate tukt, og hvorledes har mitt hjerte kunnet forakte tilrettevisning,

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

så jeg ikke hørte på dem som lærte mig, og ikke bøide mitt øre til dem som veiledet mig!

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Nær var jeg kommet i den største ulykke midt i forsamlingen og menigheten.

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Drikk av din egen brønn, drikk rinnende vann av din egen kilde!

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Skulde vel dine kilder strømme ut på gaten, dine bekker på torvene?

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

La dem være for dig alene og ikke for fremmede sammen med dig!

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Din kilde være velsignet, gled dig i din ungdoms hustru!

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

Den elskelige hind og den yndefulle stengjet! Hennes barm kvege dig til enhver tid, av hennes kjærlighet være du alltid drukken!

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Hvorfor, min sønn, skulde du da være drukken av attrå efter en annen manns hustru og favne en fremmed kvinnes barm?

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

For en manns veier ligger åpne for Herrens øine, og Herren jevner alle hans stier.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

Den ugudelige fanges i sine egne misgjerninger, og han holdes fast i sin egen synds snarer.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.

Han må dø, fordi han ikke lot sig tukte, og for sin store dårskaps skyld tumler han og faller.