Job 8

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

- for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.

De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.