Job 41

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.