Job 31

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

En pakt hadde jeg gjort med mine øine, at jeg ikke skulde se på en jomfru.

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

Hvad lodd vilde jeg ellers få av Gud i himmelen, eller hvad arv av den Allmektige i det høie?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

Rammer ikke fordervelse den urettferdige, og ulykke dem som gjør det onde?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Ser ikke han mine veier, og teller han ikke alle mine skritt?

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

Dersom jeg har faret frem med falskhet, og min fot har hastet til svik

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

- la Gud veie mig på rettferds vektskål, og han skal se at jeg er uten skyld -

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

dersom mine skritt har bøid av fra veien, og mitt hjerte har fulgt mine øine, og dersom der er nogen flekk på mine hender,

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

gid da en annen må ete det jeg har sådd, og gid det jeg har plantet, må rykkes op med rot!

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

Dersom mitt hjerte har latt sig dåre for en kvinnes skyld, og jeg har luret ved min næstes dør,

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

gid da min hustru må male korn for en annen, og andre menn bøie sig over henne!

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

For slikt er en skjenselsdåd, det er en misgjerning, hjemfalt til dom;

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

det er en ild som fortærer like til avgrunnen; alt mitt gods skulde den gjøre ende på.

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

Har jeg krenket min træls og min trælkvinnes rett, når de hadde nogen trette med mig?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

Hvad skulde jeg da gjøre om Gud stod op, og hvad skulde jeg svare ham om han gransket saken?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Har ikke han som skapte mig i mors liv, skapt også dem, og har ikke en og den samme dannet oss i mors liv?

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Har jeg nektet fattigfolk det de ønsket, og latt enkens øine tæres bort?

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

Har jeg ett mitt brød alene, så den farløse ikke fikk ete av det?

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

Nei, fra min ungdom av vokste han op hos mig som hos en far, og fra min mors liv av førte jeg henne ved hånden.

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Har jeg kunnet se en ulykkelig uten klær eller en fattig uten et plagg å ha på sig?

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Måtte ikke hans lender velsigne mig, fordi han fikk varme sig med ull av mine får?

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Har jeg løftet min hånd mot den farløse, fordi jeg var viss på å få medhold i retten?

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

Gid da min skulder må falle fra sitt ledd, og min arm bli brutt løs fra sin skål!

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

For Guds straff fylte mig med redsel, og mot hans velde maktet jeg intet.

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Har jeg satt mitt håp til gullet og sagt til gullklumpen: Du er min tillit?

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Har jeg gledet mig fordi min rikdom blev stor, og fordi min hånd vant mig meget gods?

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

Når jeg så sollyset, hvorledes det strålte, og månen, hvor herlig den skred frem,

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

blev da mitt hjerte dåret i lønndom, så jeg sendte dem håndkyss?

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

Nei, også det vilde være en misgjerning, hjemfalt til dom; for da hadde jeg fornektet Gud i det høie.

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

Har jeg gledet mig ved min fiendes uferd og jublet når ulykken rammet ham?

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

Nei, jeg tillot ikke min munn å synde ved å forbanne ham og ønske ham døden.

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Må ikke mine husfolk vidne at enhver fikk mette sig ved mitt bord?

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

Aldri måtte en fremmed ligge utenfor mitt hus om natten; jeg åpnet mine dører for den veifarende.

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Har jeg, som mennesker pleier, skjult mine synder og dulgt min misgjerning i min barm,

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

fordi jeg fryktet den store mengde og var redd for de fornemme slekters forakt, så jeg tidde stille og ikke gikk ut av min dør?

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

Å, om jeg hadde nogen som vilde høre på mig! Se, her er min underskrift, la den Allmektige svare mig! Å, om jeg hadde det skrift min motpart har satt op!

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Sannelig, jeg skulde ta det på min skulder, jeg skulde feste det til mitt hode som en krone;

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

jeg skulde gjøre ham regnskap for alle mine skritt, som en fyrste skulde jeg møte ham.

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

Dersom min aker skriker over mig, og alle dens furer gråter,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

dersom jeg har fortæret dens grøde uten betaling og utslukket dens eiers liv,

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.

gid det da må vokse torner på min aker istedenfor hvete og ugress istedenfor bygg! Her ender Jobs ord.