Job 19

Ijob respondis kaj diris:

Da tok Job til orde og sa:

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.

så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.