Job 16

Ijob respondis kaj diris:

Da tok Job til orde og sa:

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Jeg har hørt meget som dette; I er plagsomme trøstere alle sammen.

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Blir det aldri ende på de vindige ord? Eller hvad egger dig til å svare?

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Også jeg kunde tale som I; om I var i mitt sted, kunde jeg sette ord sammen mot eder, og jeg kunde ryste på hodet over eder;

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

jeg kunde styrke eder med min munn, og mine lebers medynk kunde stille eders smerte.

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Om jeg taler, stilles ikke min smerte, og lar jeg det være, hvad lindring får jeg da?

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Ja, nu har han trettet mig ut; du har ødelagt hele mitt hus.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Og du grep mig fatt - det blev et vidne mot mig; min magerhet stod op imot mig, like i mitt åsyn vidnet den mot mig.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Hans vrede sønderrev mig og forfulgte mig; han skar tenner imot mig; som min motstander hvesset han sine øine mot mig.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

De spilet op sin munn mot mig, med hån slo de mine kinnben; alle slo de sig sammen mot mig.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Gud gir mig i urettferdige folks vold og styrter mig i ugudelige menneskers hender.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Jeg levde i ro; da sønderbrøt han mig, han grep mig i nakken og sønderknuste mig, han satte mig op til skive for sig.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Hans skyttere kringsatte mig, han kløvde mine nyrer uten barmhjertighet; han øste ut min galle på jorden.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Han rev i mig rift på rift; han stormet mot mig som en kjempe.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Jeg har sydd sekk om min hud og stukket mitt horn i støvet;

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

mitt ansikt er rødt av gråt, og over mine øielokk ligger det dødsskygge.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

Og dog er det ingen urett i mine hender, og min bønn er ren.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Å jord, dekk ikke mitt blod, og måtte det ikke være noget sted hvor mitt skrik stanser!

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Selv nu har jeg mitt vidne i himmelen og i det høie en som kan stadfeste mine ord.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Stadig spotter mine venner mig; mot Gud skuer gråtende mitt øie,

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

at han må la mannen få rett i hans strid med Gud og menneskebarnet rett mot hans næste;

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

for få år vil det gå før jeg vandrer den vei som jeg ikke vender tilbake.