Job 15

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Svarer vel en vis mann med en kunnskap som bare er vind, og fyller han sitt indre med stormvær?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Vil han vel forsvare sin sak med ord som ikke nytter, og med tale hvormed han intet utretter?

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Du nedbryter endog gudsfrykten og svekker andakten for Guds åsyn;

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

for din synd legger ordene i din munn, og du velger falske menns tale.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Din egen munn domfeller dig, ikke jeg; dine leber vidner mot dig.

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

Blev du født først av alle mennesker, eller kom du til verden før alle haugene var til?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Har du vært tilhører i Guds lønnlige råd og der tilranet dig visdom?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Hvad vet du som vi ikke vet? Hvad forstår du som er ukjent for oss?

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Det er blandt oss en som er både gammel og gråhåret, rikere på dager enn din far.

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Er Guds trøsteord for lite for dig, og et ord som er talt i saktmodighet til dig?

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Hvorfor lar du dig rive med av ditt hjerte, og hvorfor gnistrer dine øine? -

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

siden du vender din vrede mot Gud og lar ordene strømme fra din munn.

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Hvad er et menneske, at han skulde være ren, og en som er født av en kvinne, at han skulde være rettferdig?

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Endog på sine hellige stoler han ikke, og himlene er ikke rene i hans øine,

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

langt mindre da en vederstyggelig, en fordervet, en mann som drikker urett som vann.

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Jeg vil kunngjøre dig noget, hør på mig! Hvad jeg har sett, det vil jeg fortelle,

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

det som vise menn forkynner og ikke har dulgt, det som de mottok fra sine fedre,

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

til hvem landet alene var gitt, og blandt hvem ingen fremmed hadde draget igjennem.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

En ugudelig lever i angst alle sine dager, og få i tall er de år som er gjemt for voldsmannen.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

Redselstoner lyder i hans ører; midt i freden kommer ødeleggeren over ham.

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Han tror ikke han skal komme tilbake fra mørket, og han er utsett til å falle for sverdet.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Han flakker om efter brød og spør: Hvor er det å finne? Han vet at en mørkets dag står ferdig ved hans side .

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

Nød og trengsel forferder ham; den overvelder ham, lik en stridsrustet konge,

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

fordi han rakte ut sin hånd mot Gud og våget å trosse den Allmektige,

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

stormet frem mot ham med opreist nakke, med sine skjolds tette tak,

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

fordi han dekket sitt ansikt med sin fedme og la fett på sin lend

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

og bodde i ødelagte byer, i hus hvor ingen skulde bo, og som var bestemt til å bli grusdynger.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

Han blir ikke rik, og hans gods varer ikke ved, og hans grøde luter ikke mot jorden.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

Han slipper ikke ut av mørket; ildslue skal tørke hans kvister, og han skal komme bort ved hans munns ånde.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Ei sette han sin lit til det som forgjengelig er! Da narrer han sig selv, for bare forgjengelighet blir hans vederlag.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Før hans dag kommer, blir det opfylt, og hans gren grønnes ikke.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Han blir som et vintre som mister sine druer før de er modne, og som et oljetre som feller sine blomster;

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

for den gudløses hus er ufruktbart, og ild fortærer deres telter som lar sig underkjøpe.

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.

De undfanger ulykke og føder nød, og deres morsliv fostrer svik.