Psalms 137

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

I te taha o nga wai o Papurona, noho ana tatou i reira, ae, tangi ana tatou, ia tatou i mahara ai ki Hiona.

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

Whakairia ake e tatou a tatou hapa ki runga ki nga wirou i waenganui o reira.

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

No te mea i tono i reira te hunga nana tatou i herehere ki etahi waiata i a tatou, me te hunga nana tatou i tukino i tono mai he hari i a tatou, i mea mai, Waiatatia mai ki a matou tetahi o nga waiate o Hiona.

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

Me pehea matou ka waiata ai i te waiata a Ihowa i te whenua tauhou?

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

Ki te wareware ahau ki a koe, e Hiruharama, kia wareware toku ringa matau ki tana mahi.

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

Ki te kore ahau e mahara ki a koe, kia piri toku arero ki toku ngao; ki te kore ahau e whakanui i Hiruharama ki runga ake i taku mea i tino hari ai.

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

E Ihowa, maharatia nga tama a Eroma i te ra o Hiruharama; ta ratou meatanga, Whakahoroa, whakahoroa, a taea rawatia ano tona turanga.

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

E te tamahine o Papurona, meake nei whakangaromia, ka hari te tangata e utua ai koe mo tau i mea ai ki a matou.

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.

Ka hari te tangata e hopu ana, e ta ana i au mea nohinohi ki runga ki te kohatu.