Psalms 102

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
He inoi na te ngakau mamae, i a ia e pehia ana, a maringi a wai ana tana tangi ki te aroaro o Ihowa. Whakarongo ki taku inoi, e Ihowa, kia puta atu taku tangi ki a koe.
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
Kaua e huna tou mata ki ahau i te ra e pouri ai ahau; whakatitahatia mai tou taringa ki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau i te ra e karanga ai ahau.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
Ka memeha hoki oku ra ano he paoa: ka kaia oku wheua ano he motumotu.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
Kua pakia toku ngakau, kua memenge, ano he tarutaru; i wareware ai ahau ki te kai i taku taro.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
Piri tonu oku iwi ki toku kiri i toku reo aue.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
He rite ahau ki te matuku i te koraha, ki te koukou i te wahi mokemoke.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
Mataara tonu ahau; toku rite kei te pihoihoi mokemoke i runga i te tuanui.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
E tawai ana oku hoariri ki ahau i te ra roa; ko te hunga e porangirangi ana mai ki ahau, ko ahau ta ratou oati.
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
Kainga ana e ahau te pungarehu ano he taro: whakananua iho toku wai inu ki te roimata.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
I tou riri hoki, i tou weriweri; nau hoki ahau i hapai ake, a taia atu ano ahau e koe.
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
He rite oku ra ki te atarangi e whakawairua kau ana: a kua memenge ahau ano he tarutaru.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
Ko koe ia, e Ihowa, ka mau tonu ake ake, ka maharatia ano koe e nga whakatupuranga katoa.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Tera koe e whakatika, e aroha ki a Hiona; kua taka mai hoki te wa, ae ra, te tino wa, hei atawhainga i a ia.
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
E manakohia ana hoki e au pononga ona kohatu, e awangawanga ana ki tona puehu.
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
Penei ka wehingia te ingoa o Ihowa e nga tauiwi, tou kororia hoki e nga kingi katoa o te whenua.
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
Na Ihowa hoki i hanga a Hiona, kua kitea ia i tona kororia.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
Kua tahuri ia ki te inoi a te rawakore: kihai i whakahawea ki ta ratou inoi.
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
Ka tuhituhia tenei mo to muri whakatupuranga: a ka whakamoemiti ki a Ihowa te iwi meake hanga.
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
Mona i titiro iho i te tiketike o tona wahi tapu: i titiro iho a Ihowa i te rangi ki te whenua;
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
Ki te whakarongo ki te aue a te herehere, ki te wewete i te hunga kua motuhia mo te mate;
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
Kia whakapuakina ai te ingo o Ihowa i Hiona, me te whakamoemiti ki a ia i Hiruharama;
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
I te huihuinga o nga iwi, o nga kingitanga, ki te mahi ki a Ihowa.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
Whakangoikoretia iho e ia toku kaha i te ara: kua torutoru i a ia oku ra.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
I mea ahau, E toku Atua, kaua ahau e tangohia i waenganui o oku ra: kei nga whakatupuranga katoa ou tau.
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
Nonamata te whenua i whakaturia ai e koe, a he mahi nga rangi na ou ringa.
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
Ko era e hemo atu, ko koe ia e mau tonu: ae ra, ka tawhitotia katoatia me he weweru; ka whakaputaia ketia ratou e koe ano he kakahu, a ka whakaputaia ketia.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
Ko koe ia, ko koe tonu, kahore hoki he mutunga o ou tau.
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
Ka whai nohoanga nga tama a au pononga, ka pumau o ratou uri ki tou aroaro.