Job 6

Ijob respondis kaj diris:

Na ka whakautu a Hopa, ka mea,

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?