Job 4

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
Katahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
Ki te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
Nana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
Ara ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
Inaianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
He taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
Maharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
Ko taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
Huna ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
Ko te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
Ngaro ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
Na i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
Ka pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
Na ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
Tu ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
He nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
Nana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
Tera atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
Kahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.