Psalms 95

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Venite, cantiamo con giubilo all’Eterno, mandiamo grida di gioia alla ròcca della nostra salvezza!

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Presentiamoci a lui con lodi, celebriamolo con salmi!

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

Poiché l’Eterno è un Dio grande, e un gran Re sopra tutti gli dèi.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Nelle sue mani stanno le profondità della terra, e le altezze de’ monti son sue.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Suo è il mare, perch’egli l’ha fatto, e le sue mani han formato la terra asciutta.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Venite, adoriamo e inchiniamoci, inginocchiamoci davanti all’Eterno che ci ha fatti!

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Poich’egli è il nostro Dio, e noi siamo il popolo ch’egli pasce, e il gregge che la sua mano conduce.

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

Oggi, se udite la sua voce, non indurate il vostro cuore come a Meriba, come nel giorno di Massa nel deserto,

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

quando i vostri padri mi tentarono, mi provarono e videro l’opera mia.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Quarant’anni ebbi in disgusto quella generazione, e dissi: E’ un popolo sviato di cuore, e non han conosciuto le mie vie.

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

Perciò giurai nell’ira mia: Non entreranno nel mio riposo!