Psalms 73

Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

Salmo di Asaf. Certo, Iddio è buono verso Israele, verso quelli che son puri di cuore.

Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

Ma, quant’è a me, quasi inciamparono i miei piedi; poco mancò che i miei passi non sdrucciolassero.

Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

Poiché io portavo invidia agli orgogliosi, vedendo la prosperità degli empi.

Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

Poiché per loro non vi son dolori, il loro corpo è sano e pingue.

Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

Non sono travagliati come gli altri mortali, né son colpiti come gli altri uomini.

Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

Perciò la superbia li cinge a guisa di collana, la violenza li cuopre a guisa di vestito.

Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

Dal loro cuore insensibile esce l’iniquità; le immaginazioni del cuor loro traboccano.

Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

Sbeffeggiano e malvagiamente ragionan d’opprimere; parlano altezzosamente.

Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

Metton la loro bocca nel cielo, e la loro lingua passeggia per la terra.

Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

Perciò il popolo si volge dalla loro parte, e beve copiosamente alla loro sorgente,

Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

e dice: Com’è possibile che Dio sappia ogni cosa, che vi sia conoscenza nell’Altissimo?

Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

Ecco, costoro sono empi: eppure, tranquilli sempre, essi accrescono i loro averi.

Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

Invano dunque ho purificato il mio cuore, e ho lavato le mie mani nell’innocenza!

Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

Poiché son percosso ogni giorno, e il mio castigo si rinnova ogni mattina.

Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

Se avessi detto: Parlerò a quel modo, ecco, sarei stato infedele alla schiatta de’ tuoi figliuoli.

Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

Ho voluto riflettere per intender questo, ma la cosa mi è parsa molto ardua,

Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

finché non sono entrato nel santuario di Dio, e non ho considerata la fine di costoro.

Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

Certo, tu li metti in luoghi sdrucciolevoli, tu li fai cadere in rovina.

Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

Come sono stati distrutti in un momento, portati via, consumati per casi spaventevoli!

Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

Come avviene d’un sogno quand’uno si sveglia, così tu, o Signore, quando ti desterai, sprezzerai la loro vana apparenza.

Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

Quando il mio cuore s’inacerbiva ed io mi sentivo trafitto internamente,

Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

ero insensato e senza conoscimento; io ero verso di te come una bestia.

Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

Ma pure, io resto del continuo con te; tu m’hai preso per la man destra;

Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

tu mi condurrai col tuo consiglio, e poi mi riceverai in gloria.

Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

Chi ho io in cielo fuori di te? E sulla terra non desidero che te.

Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

La mia carne e il mio cuore posson venir meno, ma Dio è la ròcca del mio cuore e la mia parte in eterno.

Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

Poiché, ecco, quelli che s’allontanan da te periranno; tu distruggi chiunque, fornicando, ti abbandona.

Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.

Ma quanto a me, il mio bene è d’accostarmi a Dio; io ho fatto del Signore, dell’Eterno, il mio rifugio, per raccontare, o Dio, tutte le opere tue.