Mark 15

Tuj matene la ĉefpastroj, farinte interkonsilon kun la pliaĝuloj kaj skribistoj kaj la tuta sinedrio, ligis Jesuon kaj forkondukis lin kaj transdonis lin al Pilato.

E subito la mattina, i capi sacerdoti, con gli anziani e gli scribi e tutto il Sinedrio, tenuto consiglio, legarono Gesù e lo menarono via e lo misero in man di Pilato.

Kaj Pilato demandis lin: Ĉu vi estas la Reĝo de la Judoj? Kaj responde li diris al li: Vi diras.

E Pilato gli domandò: Sei tu il re dei Giudei? Ed egli, rispondendo, gli disse: Sì, lo sono.

Kaj la ĉefpastroj multe lin akuzis.

E i capi sacerdoti l’accusavano di molte cose;

Kaj Pilato denove lin demandis: Ĉu vi respondas nenion? vidu, pri kiom da aferoj oni vin akuzas.

e Pilato daccapo lo interrogò dicendo: Non rispondi nulla? Vedi di quante cose ti accusano!

Sed Jesuo ankoraŭ nenion respondis, tiel ke Pilato miris.

Ma Gesù non rispose più nulla; talché Pilato se ne maravigliava.

Ĉe tiu festo li kutimis liberigi al ili unu malliberulon, iun ajn, kiun ili pripetis.

Or ogni festa di pasqua ei liberava loro un carcerato, qualunque chiedessero.

Kaj estis unu, nomata Barabas, katenita kun la ribelintoj, kiuj en la ribelo faris mortigon.

C’era allora in prigione un tale chiamato Barabba, insieme a de’ sediziosi, i quali, nella sedizione, avean commesso omicidio.

Kaj suprenveninte, la homamaso komencis peti lin pri tio, kion li kutimis fari por ili.

E la moltitudine, venuta su, cominciò a domandare ch’e’ facesse come sempre avea lor fatto.

Kaj Pilato respondis al ili, dirante: Ĉu vi volas, ke mi liberigu al vi la Reĝon de la Judoj?

E Pilato rispose loro: Volete ch’io vi liberi il Re de’ Giudei?

Ĉar li eksciis, ke pro envio la ĉefpastroj transdonis lin.

Poiché capiva bene che i capi sacerdoti glielo aveano consegnato per invidia.

Sed la ĉefpastroj instigis la homamason, ke prefere li liberigu al ili Barabason.

Ma i capi sacerdoti incitarono la moltitudine a chiedere che piuttosto liberasse loro Barabba.

Kaj Pilato, denove respondante, diris al ili: Kion do mi faru al tiu, kiun vi nomas Reĝo de la Judoj?

E Pilato, daccapo replicando, diceva loro: Che volete dunque ch’io faccia di colui che voi chiamate il Re de’ Giudei?

Kaj ili denove ekkriis: Krucumu lin.

Ed essi di nuovo gridarono: Crocifiggilo!

Kaj Pilato diris al ili: Kial? kian malbonon li faris? Sed ili des pli ekkriis: Krucumu lin.

E Pilato diceva loro: Ma pure, che male ha egli fatto? Ma essi gridarono più forte che mai: Crocifiggilo!

Kaj Pilato, volante kontentigi la homamason, liberigis al ili Barabason, kaj, skurĝinte Jesuon, transdonis lin, por esti krucumita.

E Pilato, volendo soddisfare la moltitudine, liberò loro Barabba; e consegnò Gesù, dopo averlo flagellato, per esser crocifisso.

Kaj la soldatoj forkondukis lin en la korton, kiu estas la Pretorio, kaj kunvokis la tutan kohorton.

Allora i soldati lo menarono dentro la corte che è il Pretorio, e radunarono tutta la coorte.

Kaj ili vestis lin per purpuro, kaj plektinte dornan kronon, surmetis ĝin al li;

E lo vestirono di porpora; e intrecciata una corona di spine, gliela misero intorno al capo,

kaj ili komencis aklami lin: Saluton, Reĝo de la Judoj!

e cominciarono a salutarlo: Salve, Re de’ Giudei!

Kaj ili frapis lian kapon per kano, kaj kraĉis sur lin, kaj ekgenuinte, kliniĝis al li.

E gli percotevano il capo con una canna, e gli sputavano addosso, e postisi inginocchioni, si prostravano dinanzi a lui.

Kaj mokinte lin, ili demetis de li la purpuran veston, kaj surmetis liajn proprajn vestojn. Kaj ili elkondukis lin, por krucumi lin.

E dopo che l’ebbero schernito, lo spogliarono della porpora e lo rivestirono dei suoi propri vestimenti. E lo menaron fuori per crocifiggerlo.

Kaj ili devigis al servado unu preterpasanton, venantan de la kamparo, Simonon, Kirenanon, patron de Aleksandro kaj Rufo, ke li portu lian krucon.

E costrinsero a portar la croce di lui un certo Simon cireneo, il padre di Alessandro e di Rufo, il quale passava di là, tornando dai campi.

Kaj ili kondukis lin al la loko Golgota, tio estas, Loko de Kranio.

E menarono Gesù al luogo detto Golgota; il che, interpretato, vuol dire luogo del teschio.

Kaj ili donis al li vinon kun mirho enmiksita, sed li ne akceptis ĝin.

E gli offersero da bere del vino mescolato con mirra; ma non ne prese.

Kaj ili krucumis lin kaj dividis inter si liajn vestojn, ĵetante lotojn sur ili, kion ĉiu el ili ricevu.

Poi lo crocifissero e si spartirono i suoi vestimenti, tirandoli a sorte per sapere quel che ne toccherebbe a ciascuno.

Kaj estis la tria horo, kaj ili krucumis lin.

Era l’ora terza quando lo crocifissero.

Kaj la surskribo de lia akuzo estis surskribita: LA REĜO DE LA JUDOJ.

E l’iscrizione indicante il motivo della condanna, diceva: IL RE DE’ GIUDEI.

Kaj kun li ili krucumis du rabistojn, unu dekstre kaj unu maldekstre de li.

E con lui crocifissero due ladroni, uno alla sua destra e l’altro alla sua sinistra.

Kaj plenumiĝis la Skribo, kiu diras: Kaj li estis alkalkulita al krimuloj.

E si adempié la Scrittura che dice: Egli è stato annoverato fra gli iniqui.

Kaj la preterpasantoj insultis lin, balancante la kapon, kaj dirante: Ha, ha! vi, kiu detruas la sanktejon kaj konstruas ĝin en la daŭro de tri tagoj,

E quelli che passavano lì presso lo ingiuriavano, scotendo il capo e dicendo: Eh, tu che disfai il tempio e lo riedifichi in tre giorni,

savu vin, deirante de la kruco.

salva te stesso e scendi giù di croce!

Tiel same ankaŭ la ĉefpastroj, mokante inter si kun la skribistoj, diris: Aliajn li savis; sin mem li ne povas savi.

Parimente anche i capi sacerdoti con gli scribi, beffandosi, dicevano l’uno all’altro: Ha salvato altri e non può salvar se stesso!

La Kristo, la Reĝo de Izrael, deiru ja nun de la kruco, por ke ni vidu kaj kredu. Kaj tiuj, kiuj estis krucumitaj kun li, insultis lin.

Il Cristo, il Re d’Israele, scenda ora giù di croce, affinché vediamo e crediamo! Anche quelli che erano stati crocifissi con lui, lo insultavano.

Kaj kiam venis la sesa horo, fariĝis mallumo sur la tuta lando ĝis la naŭa horo.

E venuta l’ora sesta, si fecero tenebre per tutto il paese, fino all’ora nona.

Kaj je la naŭa horo Jesuo kriis per laŭta voĉo: Eloi, Eloi, lama sabaĥtani; tio estas: Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min?

Ed all’ora nona, Gesù gridò con gran voce: Eloì, Eloì, lamà sabactanì? il che, interpretato, vuol dire: Dio mio, Dio mio, perché mi hai abbandonato?

Kaj iuj el la apudstarantoj, aŭdinte, diris: Jen li vokas Elijan.

E alcuni degli astanti, udito ciò, dicevano: Ecco, chiama Elia!

Kaj unu kuris, kaj plenigis spongon per vinagro, kaj metinte ĝin sur kanon, donis al li trinki, dirante: Lasu; ni vidu, ĉu venos Elija, por depreni lin.

E uno di loro corse, e inzuppata d’aceto una spugna, e postala in cima ad una canna, gli diè da bere dicendo: Aspettate, vediamo se Elia viene a trarlo giù.

Sed Jesuo, eliginte laŭtan krion, ellasis for la spiriton.

E Gesù, gettato un gran grido, rendé lo spirito.

Kaj la kurteno de la sanktejo disŝiriĝis en du pecojn de supre ĝis malsupre.

E la cortina del tempio si squarciò in due, da cima a fondo.

Kaj kiam la centestro, kiu apudstaris kontraŭ li, vidis, ke li tiamaniere ellasis for la spiriton, li diris: Vere ĉi tiu viro estis Filo de Dio.

E il centurione ch’era quivi presente dirimpetto a Gesù, avendolo veduto spirare a quel modo, disse: Veramente, quest’uomo era Figliuol di Dio!

Estis ankaŭ virinoj, rigardantaj de malproksime, inter kiuj estis Maria Magdalena, kaj Maria, la patrino de Jakobo la malgranda kaj de Joses, kaj Salome;

Or v’erano anche delle donne, che guardavan da lontano; fra le quali era Maria Maddalena e Maria madre di Giacomo il piccolo e di Iose, e Salome;

kiuj sekvis lin, kiam li estis en Galileo, kaj servadis al li; kaj multaj aliaj virinoj, kiuj suprenvenis kun li en Jerusalemon.

le quali, quand’egli era in Galilea, lo seguivano e lo servivano; e molte altre, che eran salite con lui a Gerusalemme.

Kaj kiam jam vesperiĝis, pro tio, ke estas la Preparado, tio estas, la tago antaŭ sabato,

Ed essendo già sera (poiché era Preparazione, cioè la vigilia del sabato),

venis Jozef el Arimateo, honorinda konsilanto, kiu mem atendadis la regnon de Dio; kaj li kuraĝe eniris al Pilato, kaj petis la korpon de Jesuo.

venne Giuseppe d’Arimatea, consigliere onorato, il quale aspettava anch’egli il Regno di Dio; e, preso ardire, si presentò a Pilato e domandò il corpo di Gesù.

Kaj Pilato miris, ĉu li jam mortis; kaj alvokinte la centestron, li demandis lin, ĉu li de longe estas mortinta.

Pilato si maravigliò ch’egli fosse già morto; e chiamato a sé il centurione, gli domandò se era morto da molto tempo;

Kaj sciiĝinte de la centestro, li donis al Jozef la korpon.

e saputolo dal centurione, donò il corpo a Giuseppe.

Kaj li aĉetis tolaĵon, kaj deprenis lin kaj envolvis lin en la tolaĵo, kaj metis lin en tombon, kiu estis elhakita el ŝtonego; kaj li alrulis ŝtonon al la enirejo de la tombo.

E questi, comprato un panno lino e tratto Gesù giù di croce, l’involse nel panno e lo pose in una tomba scavata nella roccia, e rotolò una pietra contro l’apertura del sepolcro.

Kaj Maria Magdalena, kaj Maria, la patrino de Joses, vidis, kien oni metis lin.

E Maria Maddalena e Maria madre di Iose stavano guardando dove veniva deposto.