Job 6

Ijob respondis kaj diris:

Allora Giobbe rispose e disse:

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

"Ah, se il mio travaglio si pesasse, se le mie calamità si mettessero tutte insieme sulla bilancia!

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Sarebbero trovati più pesanti che la sabbia del mare. Ecco perché le mie parole sono temerarie.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

Ché le saette dell’Onnipotente mi trafiggono, lo spirito mio ne sugge il veleno; i terrori di Dio si schierano in battaglia contro me.

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

L’asino salvatico raglia forse quand’ha l’erba davanti? mugghia forse il bue davanti alla pastura?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Si può egli mangiar ciò ch’è scipito e senza sale? c’è qualche gusto in un chiaro d’uovo?

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

L’anima mia rifiuta di toccare una simil cosa, essa è per me come un cibo ripugnante.

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Oh, m’avvenisse pur quello che chiedo, e mi desse Iddio quello che spero!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Volesse pure Iddio schiacciarmi, stender la mano e tagliare il filo de’ miei giorni!

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Sarebbe questo un conforto per me, esulterei nei dolori ch’egli non mi risparmia; giacché non ho rinnegato le parole del Santo.

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Che è mai la mia forza perch’io speri ancora? Che fine m’aspetta perch’io sia paziente?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

La mia forza è essa forza di pietra? e la mia carne, carne di rame?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Non son io ridotto senza energia, e non m’è forse tolta ogni speranza di guarire?

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Pietà deve l’amico a colui che soccombe, quand’anche abbandoni il timor dell’Onnipotente.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Ma i fratelli miei si son mostrati infidi come un torrente, come l’acqua di torrenti che passano.

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Il ghiaccio li rende torbidi, e la neve vi si scioglie;

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

ma passato il tempo delle piene, svaniscono; quando sentono il caldo, scompariscono dal loro luogo.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Le carovane che si dirigon là mutano strada, s’inoltran nel deserto, e vi periscono.

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

Le carovane di Tema li cercavan collo sguardo, i viandanti di Sceba ci contavan su,

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

ma furon delusi nella loro fiducia; giunti sul luogo, rimasero confusi.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Tali siete divenuti voi per me: vedete uno che fa orrore, e vi prende la paura.

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

V’ho forse detto: "Datemi qualcosa" o "co’ vostri beni fate un donativo a favor mio",

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

o "liberatemi dalla stretta del nemico, o "scampatemi di man dei prepotenti"?

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Ammaestratemi, e mi starò in silenzio; fatemi capire in che cosa ho errato.

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Quanto sono efficaci le parole rette! Ma la vostra riprensione che vale?

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Volete dunque biasimar delle parole? Ma le parole d’un disperato se le porta il vento!

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Voi sareste capaci di trar la sorte sull’orfano, e di contrattare il vostro amico!

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Ma pure vi piaccia di rivolgervi a guardarmi, e vedete s’io vi menta in faccia.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Mutate consiglio! Non vi sia in voi iniquità! Mutate consiglio, la mia giustizia sussiste.

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

V’è qualche iniquità sulla mia lingua? Il mio palato non distingue più quel ch’è male?