Job 3

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

E prese a dire così:

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"